شنبه ۱۷ تیر ۰۲ ۲۱:۱۶ ۱ بازديد
درود برآنان که آغاز همه چیز هستند.آغاز روز و هفته و ماه و سال
آغاز مفهوم بودن
چشم گشودم و بی اراده تو را مرور می کنم و خانه بوی عشق می دهد.
تو آرام آرام می وزی و باغ شعر شکوفه می دهد در هر صبحگاه و می تابی و انار های کال شعر از گرمای مهرت ترک بر می دارند و سینه چاک بر زمین می افتند.
ای آغاز همه چیز در من چه بی پایان می نمایی چه بی کرانه دوست دارمت.
- ۰ ۰
- ۰ نظر